بی لیاقتی ما، دلیل محرومیت ماست
امام باقر«علیه‌السلام» مىفرمایند:
«اِذا غَضِبَ اللَّهُ تَبارَکَ وَ تَعالى عَلى خَلْقِهِ نَحَّانا عَنْ جَوارِهِمْ؛ هرگاه خداوند تبارک و تعالى بر خلقش خشم کند، ما را از مجاورت آنها دور کند.»
بنابراین علّت اینکه این‌گونه دعاها هر چند مفید هستند، ولى هنوز به اجابت نرسیدهاند، این است که ما به اندازه کافى در راه از بین بردن موانع ظهور قدم برنداشتهایم پس اگر در دعاهایمان از خداوند تعجیل در ظهور حضرت را مىخواهیم و یا به خود حضرت عرض مىکنیم که در ظهور تعجیل فرما، باید خود نیز نسبت به امر ظهور، همّت و آمادگى متناسب با این درخواست تعجیل را داشته باشیم. این امر نیاز به اقداماتی دارد که ما باید خودمان زمینه آن را فراهم سازیم که از آن جمله: خودسازى، برداشتن موانع ظهور، تبلیغ و شناساندن حضرت به جامعه جهانى است.
پیامبر گرامی اسلام می‌فرمایند: «اَلدّاعى بِلا عَمَلٍ کَالرَّامى بِلا وَتَرٍ؛ کسى که دعا مىکند و عمل نکند؛ مانند کسى است که با کمانِ بدون زه تیراندازى کند.»
عشقی
